Astral Günce

1 -epizod

yüzümü kapat Eva
pencereyi kapıyı radyoyu sokağı
çarmıhına bir mesih buldum çıplak
kefen giydir sonra öldür ve oku hükmünü
ödedim kefaretini bütün günahların
ateşle vaftiz ettim kaçak ruhumu
gölgenin ışığa düşme hacmiyle
bir yontuyu andıran suretim
kollarımı omuzlarımda bırak
derin in liflerin girdabına
çizilmiş krokisiyim Eva
o masum hayaletin

2- epizod

Anlıyorsun beni değil mi
gecelerin kan tutan alnında
her kadın biraz hasret kokar
su derim zehri visal ve asal yokluğunda
sonra hükmünü okur cellat
özlemin ateşe sürüldüğü,
ayazma penceremden geçer
önce rüzgar, sonra yağmur
tekrarım kendime devrik yaraların tezahüründe
orantısız düşerim her defasında kendime düşerim
son ritüelimi yapar prenhalar

3-epizod

özlüyor insan
olmayışını ki hep ordaydın
saçlarına sarı yürüdü karanfiller
önce mart biterdi sen giderdin
kanardı bir mum beyaz bir masada
solgun gülerdim gül üşürdü
sen bana hep ağlayarak bakardın
kuşlar ölürdü avuçlarımda kent düşerdi
ben senin sesinde su molekülünde visal
şiir sektirirdim uyurdun ellerim naif bir narkoz
ben hep esmerdim seni severken rüzgar susardı
yüzünde hep bir itiraz vardı gamze çizerdim çöle
yanından geçen her çiçeğe firar ederdin
gitmeyecek gibi dururdun ama giderdin
bilirdin aşk bitmese gece biterdi
kalırdım kırık bir mevsim ortasında
ay çapraz tarardı düşlerimi...