At Arabası Ve Sahibi

Aptal bir at bu
Tarla yolunda ise hep hasta

Asılmak lazım hep iplerine
Rahatsız da bir oturak
Açılır durur tahta araları
Beşik gibi sallar durur
Alaca karanlıkta kör kalır
Sürmek onu kendimi sürmek gibi
Islaksa bir de toprak

Vadinin uzak tarafında
Evden gelirler buralara

Seneler oldu bir gözüde görmez oldu
Arsız gönül sevdi bir kere burayı
Hasta ama savaşçı
İçer ama sitemkar
Beklemek ve sabretmek ister
İçinden gelenleri anlatmak için.