Atama

''Ahrete giden kul''

Cennet ırmağı yüzünü
Melekler emelini
Ve rahmet bedenini
Yıkamış
Sen doğduğunda
Denir ki, yaradan Cenneti
Türkiye'ye bağışlamış

Uyku bilmez gözüne bakar dururum
Gökyüzü mavisi değil sadece
Çağın ilerisidir gördüğüm
Işık saçar durur verdiklerin
İnsanlığın kara soyunu
Tarihin çıkmaz yollarına gömdüğün

Nasıl denmez ki
Büyük insan, büyük adam
Sanki bütün hücrelerinde
Ulus biçimlenmiş
Sokakları, beyinleri
Karası ve deniziyle
Sınırları çizilmiş
Bütün yaşamlar
Özüne kavuşmuş
Sana daha başka ne desem ki
Hayretler ettiğim

Seni ruhunun en dokunulmaz yerine
Koyan halkın
Seni şereflerin en yücesiyle bağrına basar
Denir ki
Ruhunu sana teslim etmiştir
Başını göğsüne koymuştur
Aklını yoluna sokmuştur ama
Cahildir hala
Çocuğun
Büyümek için çırpınır durur
Şimdiki halimiz
Kızdırır belki seni
Ama emanetine
Sahiptir
Senin ona
Onun sana
Sahip olduğun gibi
Sahibim

Şanlı atama
Döktüm içimden gelenleri
Bilirim ağlasam siler gözümün yaşını
Bilirim elinin tersini göstermez bana
Tutar elimi de
Gösterir ülküsünü
Hayal eder büyüyeceğim anları
Gözler beni bilirim
Ve bilir yüce atam
Gözlerinin içinde
Arar
Bulur beni.