Ateş-i Aşkına!

içimde bir yerlerde korkunç fırtınalar kopuyor,
garip bir uğultu kulaklarımda
ve yapayalnızlıgın verdiği koca bir boşluk
ve içi dolu hüzün..

kaçışım var mı bilmem,
mesela aralıksız koca bir uyku
ya da sabahlara kadar dibine vurmak , şişelerin...

hangisi bilmem.
çaresiz miyim ,
yoksa çare ben miyim ayrımında değilim,
küçük bir kasabanın en kör köşesinde
belki elimde bir mey
ve sabahlara kadar sabahlardan da aksamlara kadar
düşünmek, çıldırasıya düşünmek istiyorum...
karamsar bir gecenin kuytu boynunda,
boynunda koynuna sızan bir aşkın
umarsız kokusunu duymak istiyorum belki,düşünürken...

sahi hiç sormuyorsun ,
düşün diyorsun da,
neyi diye sormuyorsun hiç...
sorma da zaten...
"seni "diyemem...
aşkının ateşini,
gözlerinin hayalini diyemem...
diyemem işte,
nasıl diyeyim ...

kolay mı sanıyorsun
gözlerine bakıp, seviyorum diyebilmek..
hem zaten desem ne olacak,
dedim diyelim,
gün aşırı gitmeyecek miyim ?
seni karmasıklıga,
beni ise sensizliğe koyup,
alçakça korkakça, gitmeyecek miyim !
yıllar gibi gelmeyecek mi aldıgım her nefes arası...
yoklugunda yokluguna mı ağlayacagım,
yoksa ateşi aşkına mı...

kaçak bir çelişkinin omuzlarında ağlarken anlıyorum seni,
biliyorum söylemek yetmiyor bazen,
zaten dillerim lal kapındayım...
şimdi haykıracak onlarca kelimenin,
ikisini seçip bastıra bastıra anlatmak isterdim ama...
yapamıyorum...
evet korkuyorum,
korktugum platonik bir aşkın hazin sonu değil elbet...
burda susuyorum,
çünkü korktugum...
...
....
....



not : devamı gelecek...