Ateş-i Suzan

Eyy benim ateş-i suzanım
Eyy gönlüme mir
Eyy gönlüme
Ferman bellediğim makber

Reva mı sırtımda yasımı sıvazlayan bu el
Kanımı pervaneye şule eyleyen
Bu kırık kanatlar, reva mı

Yokluğunun mihrabına oturttuğun c'ismime
Merhametin tüm kapılarını kapatan
Bu kehanet-i ihanet, reva mı

Eyy benim akli melekem
Eyy sabrımın baş harfi
İsyanımın son harfi
Aşkta ki
İki hecem

Mahrem bildiğim hanedanında
G'özümü âmâ eyleyen bu efgan
Bendimi ağyâr eyleyen
Bu suzan reva mı

Kolay mı şimdi
Koskoca mülkünü terk eylemek

Kolay mı divane libasini giyinip
Sensizliğe revan
Yollara düşmek

Teni sıyırıp ruhdan
Adem misali
İki yüz yıllık bir çırpınışa
Razı olmak kolay mı

Meyvesi
Kabil olan bir aşkı
Kutsamak kadar
Vehimdir gayrı sensizlik

Tövbe tutmaz dilimin
Son mührüdür vur'ulan .!

Azadeliğimin nirvanasıdır bu cinnet

Cennet ve Cehennem arasında
Seni sev(ç)mektir Allah'ü alem

Dili recm eyleyip aşktan yana;
Yana yana,
Meryem'in sus orucuna
Niyet eylemektir

Vurulmaktır şeb-i arusta

Öyle ki

Komşu olmaktır Salebe'ye 

.

.

.

Ruhu Azade