Ateşe Örülü Çığlığım...

Tanımsız kokun yastığıma yapıştı kaldı
Su sızdırmayan sarılmaların yerini
sonbahar hüznü sardı.



Hissetmedin bile susuşları ve haykırışları.
Binlerce tükeniş içinde çırpınırken ben
Hiç görmedin zaman zehrini yudumladığımı.



Kaybolmalarım boşlukta yankılanırken
İstemsiz yaşanmışlıklar içinde düşüşlerim
Bütün kabuslarda asılı küçülmelerim.



Resmettikçe anlamsızlaşan
İfadenin bütün renkleri siyaha tutsak
Iskaladı sol yanımı, her daim tualimi ıslattı.



Gözlerimi bıraktığım yerde serzenişler dilimde
Sökülmüş bedenimin ateşe örülü çığlığı
Sevdamın çemberinde çoktan daraldı.




Not: ...tütsülenmiş gibi buğulanır gözlerim....