Ateşle Su Senle Ben

Ah be kadınım
Öyle zor öyle zor ki seni sevmek
Seni sevmek azap kuyusunda ışığı aramaktır.
Ellerim hayali bir gölgeye ulaşıyor
Sevgi aşk kıyamet vakası, kimsesizler ülkesinde
Umutlar boykot eder, umudun kördüğüm olduğu yerde.
Bizdeki bizle biz olmak için
Karınca bile yanmasın yangının gövdesinde
Ateşle su senle ben...

Ah be kadınım
Beni gören mevsimi talan olmuş kuru bir ağaç zanneder
Öyle kurak kaldım, öyle kuraklaştım ki
Toprağım yağmalandı, yağmurum buharlaştı, sevgiye kuzgun kondu
Susuz bir sahradayım.
Bir Anka kuşunun yandığı yerde
Ateşle su senle ben.

Hasretin kıyamet kopardığı şehirde
Ferhatlar tutuklanırken
Ekmekle ter, emekle sevgi, toprakla tohum
Ateşle su senle ben.

Vuslatı yasaklı sürgün şehrinde
Bıçak sırtında soluyoruz aşkı sevdayı
Ödümüzü koparan vakitsiz korkuların esiri olduk.
Elleri kana bulanmış aşk pazarında
Bir dilim ekmek aşk ve sevda.

Ben seni, Güneşin batışını seyrederken Yunusun arşa yükseldiği duygularla sevdim.
Güneşin doğuşunda keşfettim okyonus gözlerini
kırmazmıydım delmezmiydim gücüm yetseydi prangaları
Öyle zor öyle zor ki seni sevmek
Sevgilerin yağmalandığı aşk pazarında
Zamanı tanımayan ateşindeyim, geçmişimle hesaplaşır başkaldırışlarım.
Seni sevmek yangının gövdesinde suyu özlemektir
Hasretin şurama dokunduğu yerde
Ateşle su senle ben...

MEHMET GÜVEN--İZMİR