Saçlarımı kızıl kestim bu temmuz

Yaralı bir ceylanın külleridir kalan

Saza duran avazların son kalesi

Acıyla yükselen bakışların tülü

Bak!

Nasılda tutuşturdular

Benzine sinmiş genzi

Karanfil kokacak odalar

Can dolu insan koktular

Turna nakıştı

Yürek bakıştı

Bu ne yakıştı

Adamsızlara…

Cer ağa duran kızlar

El çırpan yakışıklı Koray

Hasret kuliste sıra bekler

Muhlis sazda avazda

Bu kahrolası yazda

Yanar bedenler

Kanar gidenler

Pir Sultana

Hacı Bektaş’a

Veysel’e…

Sevmek;

Ölmektir aslında

Derine kadar ölmek

Tırnaklara kadar tutuşmak

Ölüm adam işidir/

Kızıl bir yolda

Yoldaş olmaktır

Türküye

Şiire

Şaire…

Cesaretin varsa ölürsün

Sahipsizler ülkesinde/

Yoksa!

Ökse otu basarlar çobanlar

Benliğine hissizliğin katarlarından

Anlarsın ki ölmek yeniden doğurmaktır kavgayı…