Atlı Karınca

Karınca kararınca sevdik
Atlıkarınca üstündeki kahkahaydı sevda
Düşleri düşürdük düşündükçe!

?Sen yine bildiğin yollardasın
Bilmediklerin benim öldüklerim kadar...'

Bak!
Dünya durdu
Sustu yer ve gök
Secdem ölüme bu mevsim
Kar da yağmıyor bu kente
Beyaz değil umutlar!

Gözlerinden öykülendim hayata
Gülüşlerinden tutundum kaderin oyunbaz çarkına
Bir kız çocuğunun huzuruyla hissettim
Avucunun sıcak iklimini yüzümün çukurunda
Sonra kaburgalarımdan sızdı varlığın
Damarlarımdan yol bulup kapladı aciz ruhumu!

Şimdi diğer yarını koparırken sen'den
Kemiklerim birbirinden şiddetle ayrılıyor
Çocuksu gülüşler mızrakla benliğimi katlediyor!

...........................!

Susuyorum yar!
Gitme vaktidir bu sevdadan
Ciğerlerim patlayana kadar koşmayalım
Unutamam seni bilirim
Ama senin dönüşün başkasına
Bana avunmak düşer yapıştırma köprüdeki o yolda!
Pamuk şekercileri kovsunlar bu kentten
Tüm oyun parklarını istimlâk etsinler
Adının baş harfinden başlasınlar harf inkılâbına
Sürsünler beni idam sehpasına
Sen çek hadi ipimi
Sallandır tüm güzel günleri!

Artık her yer seninle dolu
Bu kentten gitsem diyordum
Uzakları düşleyerek
Şimdi kaçar adım gidesim var
Ama kokunu kaybetmek en kötüsü
Tenimden sökememişken varlığını henüz
Silkelensem de düşmezsin bilirim
Can gibi yapıştın içimin her köşesine!

Ah!
Bir ölsem şimdi
Varlığınla ödüllenmişken
Yokluğuna düşmeden gölgem
Ah!
Bir ölsem!