Atmacam Mavi Boncuğum
Süzülürdü göklerde
Dans ederdi yılmadan
Avlardı avını çaktırmadan
Düştü bir gün tuzağıma
Yakaladım aldım sardım ellerimle
Hırçındı korkmuştu
Küt küt atıyordu yüreği
Yem verdim su verdim
Adını mavi boncuk koydum
Ürkmüyordu korkmuyordu
Sevdiğimi anlıyor kanatlarını çırpıyordu
İp bağlar salardım
Bıldırcın yakalardı bir avcı gibi
Geri geldiğinde gözleri parlardı cam gibi
Severdim okşardım başını
Atmacam mavi boncuğum
Kaç gün kaç ay doldu
Hayatımda bir parça oldu
Bir sabah kalktım cansız yatıyordu
Gözlerim doldu ağladım
Dur son kez sana bakayım
Alışmıştım sana sensizliğe nasıl alışayım
Atmacam mavi boncuğum öldü
her canlı ölümü tadacaktır Hüseyin 🙂
bu ha hayvan olmuş hada insan sonuç değişmiyor.