Avarya

Yanılmışım ki
Yaşam acı değilmiş
İnsan eli değmiş sadece

Yanılmışım ki
Verilen söz tutulursa değermiş
Umut etmekse ahmaklara layıkmış

Yanılmışım ki
Yalnızlık bana verilmemiş
Ben çıkmamışım gözler önüne

Yanılmışım ki
Tutmadan elini seni seviyorum derken
Yabancılaşırmış ruhun kalbime

Yanılmışım ki
Özgürlük bedene yetmiyor
Sıkışmışsa aklın bir kalbin içine

Yanılmışım ki
Şefkatsiz yetişmezmiş bebek
Ruh çaresiz kalırmış nefrete

Yanılmışım ki
Oyun bitmemiş daha
Aşk hep gelmesi gereken zamanda gelirmiş

Yanılmışım ki
Aşk karşı kıyıda uyuyan bir bebekmiş
İçimde yavaş yavaş büyüyen

Yanılmışım ki
Çirkinlik bir ödülmüş asıl
Saflık verilmiş güzele

Yanılmışım ki
Bir duygu ki sabır ve emek üzere
Yenilgilerden bıkmamakmış zafer

Yanılmışım ki
Sözler dudaklarda değil
İnsanın kalbinde anlam kazanırmış

Yanılmışım ki
Özlemler bırakmıyor yakasını insanın
Ellerim yalnız senin teninde tatminkarmış

Yanılmışım ki
Her gitmeler ardında ki gözyaşı
Kavuşmalara karışınca güzelmiş

Yanılmışım ki
Umutlar son anlarıymış mutluluğun ama
Son bulmayan her umut erkenmiş

Yanılmışım ki
Yüzün kadar güzel değilmiş için
Dilinde ki bu insan sen değilmiş

Yanılmışım ki
?Bir gün?ün ümitleri olmalıymış içinde
Yarınlar bitmiyor biten dünler gibi

Yanılmışım ki
Ben sevsem de sen yokmuşsun,
Sen sevmesen de ben varmışım