Avcumdaki Ölü Akrep

yalnızlık ilgimi çekiyor bazen
en kalabalıkta bile
kimseyi umursamıyorum
hiç kullanılmayan porselen gibi
nadideyim

metroda tekli koltukları tercih ediyorum
sokaklarını bilmediğim semtlerden geçerken
gölgem söz olur
aşkı rast gitmeyen evlerden geçer
yaşamayı fısıldarım tatlı bir rüzgar gibi
gözleri renksiz kadın
gökkkuşağını gösterir
bir deniz bir şarkı bir de kalbim
eksik ayrılır ayrıntılardan

ayrıntılar algılarda gizlidir
bildiniz mi


İzmirimsi bir sabahtır
bütün mutsuz uyananların elinden tutar güneş
siz içinizdeki makineyi sustursanızda
el oğlu duyar kardeşin duymaz*
hatırladığınız, giydiğiniz giysinin hipnoz rengidir
heyecan geçmişi düşünür ,, yaklaş
ateşle su arası, dur

konu basit
ömrümüz

panikledikçe
gülüşünüzün tonları kaçar

yakaladınız mı


inançtır
çöllere, yılan sevişmeler sunan
bu coğrafyada orta kapı yok
bahsettiğim
kendimize bile figüran olamadığımız



...








bak bu aşktı
palavralardan arta kalan

senin karanlığın ve senin gitme vaktin


ordasın
mı
bilmiyorum

bata çıka yürüdüğün için



bir şey söylemek isterdim sana



bir şey...