Avuçlarımda Ufalırken Yarınım

beni tanımassın uzaktır çocukluğum
terk ettiyim diyarlarda kaldı küçülüğüm
toprağın çaldığı annem saklı içimde
sorsanda tanımadığım babamı anlatamamki

avuçlarımda ufalırken yarınım
sokaklar büyüyor ortasında ....
çocukluğumun

hertaşında ürkekliğim saklı kaldırımlarda
gözyaşlarımı sildiğim kollarım ıslak
karanlığa deyil kırgınlığım....
güneşi benden çalana isyanım

hangi sabaha yazdıysam umutlarımı
inadına geceler saldı üstüme
kaderim...

insan dedikleri içinde taştan yürek..
taşırmı bilmem
heryanıma kalpten duvarlar örülmüş
hiç yıkılmayan....

tanrıya olmaz isyanım....
insanlığın biryerinde.
insaflar tükendi son nefesinde
merhamet ..............