Avuçlarımdan Kayıp Giden İyelik Ekler/im

"ben ki gözlerimde incini saklamışım,
ben ki rüyalarda sarıp sarmalamışım ."



// bıraktığın inci tanesi .
ve
bahardan alıntılarla yüklü gönül/üm.

sahi,
benim gönül/üm.
iyelik ekiyle çekimlediğim bana ait şey,
belki de çokca zaman sana ait şey,
belki de bu yüzden var, çekimserliğ/im,
benim çekimserliğim .

ve
iyelik ekiyle çekimlemeye çalıştığım çokça şey,
hepsi sen de gizli,
hepsi seninmiş gibi,
saklı dururlar omzumda.

bir serçe öterken yanıbaşımda, hep seni anlatır şimdi,
belki de biraz beni .
bana ait çokça şeyi.
avuçlarımdan kayarken onca şey,
aşkın çokça ihanetini .
ve hala nefretsiz kalışları/mı.

çokça şeyi.
anlatır, sessizliğimi bilenler.

iki rüya arasında kahroluşlarımı tadanlar bilir belki.
belki iki sokak arası yürüyüşlerde sessiz çığlıklarımı da bilirler.

/ hem de dudaklarımdan okumadan./

birinci tekil kişi gibi.
adımı onlar çekimlerler.

ve
bana bıraktığın o inci taneleri.


onları hiç sorma -
onlar kor gibi büyür,akar giderler.

iyelik eklerimden habersiz.
belki derdi bir onlar bilirler.


"belki de gözlerinde büyürken ben,
küçücük bir çocukken ben,
annemin "basma!" dediği kırıntılara bastım .

ve işte;
aşk ın sarsıntısıyla çarpıldım."