Avuçlarımın Arasından Kayıyor İstanbul
//
Aşk;
Hayatın sancılı es anları.
//
Uçurtmanın kuyruğunu acımadan vurdular,
Mavi feryat figan,
Gök intikam ister,
Elçisi benim zeval olmayan,
Satır satır ellerimle.
Güneşi öpüyorum tam dudaklarının ortasından,
Üzerimde duran son bir şehvet kalıntısıyla.
Doğancılar'dan yere iniyor bulutlar,
Binbir yeşil göz seyrediyor beni,
Bir çocuk uçuyor kapılıp hasret rüzgarına,
Güvercin düşlerini yemliyor parça parça,
Yarı ağlak,yarı gülümser.
Mevki Üsküdar kıyı şeridi,
Deniz olmuş düğüm düğüm,
Kız Kulesi eteklerini çekiştirip duruyor,
Bembeyaz bileklerinin suya teması,
Poseidon'un yüreğini durdurdu durduracak.
Yağmur başlıyor,
Yağmur ki,
Düştüğü yerden aşkın göbeğine,
Musallalar yükseliyor.
Çamlıca yüzünü ısıtıyor sobada,
Her daim meşgul alın çizgileri,
Yaşanmışlık dolduruyor gözlerine,
Sol iç cebinde duran,
Boş adres defteri,telefon rehberi ile beraber.
Beyoğlu yine bölüşüyor bedenini,
Temasız yarınların kuru kalabalıklarına,
Kaz keç çiğnenen,
Sövülen,
Ciğersizlerin beş para değer vermediği,
Ciğerinin kaldırımları sızım sızım sızlarken.
Galata elinde ustura intihara meyilli,
Başında polis sirenleri dönüyor,
Saçlarının arasına takılı cam kırıkları,
Yüreğinin köşesinde görünen,
Kimliksiz bir vukuat,
Dosyalayacaklar,fişleyecekler birazdan onu.
Samatya kana kana su içerken,
Yanaklarından usul usul dökülüyor deniz kızları,
Nasırlı elleriyle bir mürekkep balığını,
Sıkıyor,
Sıkıyor,
Patlayıp,ortalığı şiire bulayana kadar.
Laleli'de üniversite öğrencileri dökülüyor,
Çantalarında,anlatılar,fısıltılar...
Ortaköy kentin bir bacağını çekiştiriyor,
Gözleri ufka doğru kanamakta...
Kanlıca yeşil ve mavide sevişiyor,
Sokaklara kadınım diye fısıldayarak...
Ve son durak;
Haydarpaşa kimsesizler tren garı,
Son durak;
20:15 hicranı.
Sunu;
Bir trenin buğulu bakışlarından,
Geçip giden İstanbul'u izliyorum,
İstanbul;
Sevdam,yarınım,anam,babam,
İstanbul;
Kardeşim,bitmeyecek hatıram,
Avuçlarımın arasından kayıyor,tutamıyorum.
Sunu:
//
Gün gelecek yanımda olmayacaksın,
O vakit,
Bütün kent duracak,
Çıt çıkmayacak,
Sokaklar bomboş olacak,
O vakit;
Tüm muhitler galeyana gelip,
Kalemimle beni,
Taksim'de sallandıracak,
ve;
İstanbul sadece sana yas tutacak.
//
şiiri baştan sona büyük bir şevk ve heyecanla okudum.. okudum.. duruldum.. sunuladıkça şair, bir yandan sunulandım..
ama gariptir ki el altından sunulmuş şiir, sanki.. zira hiç bir inciye layık görülmemiş.. oysaki ne katmerliydi mısralar ve ne şiirleri cebinden çıkartır.. ve üstüne yama yapar.. neyse metin.. sen bildiğin yoldasın.. bu bile yeter aslında.. zira doğru yoldasın..
tebrik ve teşekkürler şair..
imgeler yerli yerinde nefis bir şiirdi... anlatısı özellikle güzeldi... tebrikler şairim
Şair istanbulu kendine meşk edinmiş.O dertlerini İstanbul sayesinde anlatıyor.Hem de şiirsel anlatımla.Onun İstanbul sevgisi her dizede görüldüğü gibi sıkıntılarını da her dizede görmek mümkün.Sevgiler şair.😙😙😙😙😙😙👍
Bir trenin buğulu bakışlarından, Geçip giden İstanbul'u izliyorum, İstanbul; Sevdam,yarınım,anam,babam
👍👍👍👍
kardeşim süperdi eyvallah
tekrar gelmek istiyorum şiire sevgili Metin..