Avuçlarımızda Sönmüş Dualar

// Hayat yasak kılmışsa iki kişiyi, sevmek yetmez. Aynı rüyayı görüp ayrı hayatlara uyanırsınız. Gitmek, uzaklaşmak istersiniz belki ama hiçbir şey yoluna gitmezken, gitmekten de korkarsınız.//




gülümse
geçmiş uzak
istediğimiz herşey
kucakladığında
kollarına sığacakmışcasına
gülümse!
kanadı kırık bir tebessümle belki
anlatmaya çalışma
anlamaya da çalışma
hiçbir şeyi..

zaten en çok bunun içindir susmak
itiraflar birikmişken
ölürmüşcesine..
ve düşmüşcesine
dönüşü olmayan bir yola
gülümse
rüyana..



uyanmak
her sabah
vurmak hep aynı imkansızın kıyısına
ağlama!
mavisini yitirmiş bir gökyüzünde
süzülen şeyler varsa eğer
gözünden
dokunma
izi kalacaksa bir şeylerin
dokunma!

bir yağmurun iki damlasıyız bak!
yan yana düşüyoruz
her düşen aşka tekme atıp
her intihara kucak açan
bu haspa şehrin bağrına
yan yana düşüyoruz!
konuşmadan..
dokunmadan..

belki böyle çirkinleşmez hayat
böyle uzak
hasreti yakınında tutarak
aşk bile..
belki de en az can yakanı bu
en az düş yıkanı...
keşkeleri kanatmadan
ve vazgeçmeden sevmekten
ateşe verip hayalleri
yitirdiğimiz ihtimalleri de
piçliğine verip hayatın!

en az umutla
en az biz
paylaşabiliriz imkansızı

avuçlarımızda sönmüş dualarla
en fazla bu kadar yakınken
en az bu kadar uzak olabilirdik
gerisi
bir şiirin yarım kalmışlığı..