Ay

Gecelere hastayım ben,
Sakin bir kaosu yaşatır ruhumda,
Karanlık,Ay,yıldızlar,gezegenler,
Bir bir dolaşır imgelerimin arasında...

Uzatmış başını dağların arasından Ay, gün
Bakıyor dünya penceresinden,
Herkes bakıp gitti,
Ben baktım,ne göreyim,
Ah,yaralarım diyorum,
Tuz dökülüyor yaralarımın üstüne...

Yeryüzü aynı yeryüzü,
Ağaçlar aynı,orman aynı, dere tepe ayni,
Ay'da bir sorun var,
Oynaşıp dururuyor havada...

Yıldızlar ile gönlümün arasındaki boşluğu ölçmeye çalışıyorum,
Metreyi arıyorum kitaplarımın arasında,
Kitaplar perduş bir şekilde dağılmış dört bir yana,
Niye yalnızsınız benim can dostlarım,
Vay bana,yuh bana...

Tahmini bir hesap yapmalıyım,
Ansiklopediye bakmak hiç işime gelmez,
Bilinen ölçüler de bu mesafeyi ölçmez,
Sonunda buldum,
Ayrı düşmüş,yalnızlaşmış,hasret çeken iki gönül arasındaki mesafe kadar...

Karanlık çökünce ufkun ötesine,
Asi ve çılgın yüreğim gecelere sığmaz oluyor,
Efkârımdan sinkaflı küfürler savuruyorum gökyüzüne,
Seni, beni,
Milyonlarca yıldızı,
Sığdırıyorum içime...

Düşlerim geziniyor gökyüzünde,
Birden Ay'a takıldı seni düşündüğüm parça,
Karanlık örtüyor gölgelerimizin sulietinden kalan ne varsa,
Endişeliyim yâr,çok endişeli,
Ya ben hiç olmasam,
Ya sen hiç gelemezsen,
Ya hiç sabahlar olmasa...

Gecelere sürgün ettim kendimi,
Bu sürgün hiç benzemez eski sürgünlere,
Eylül'ün karanlık günlerinden daha zor bir sürgün,
O gün bu gün mübbet yedim gönül yurdundan,
İçimde,
Karanlık bir dönence...

Bir solukta biten şiirler şimdilerde ayları alıyor,
Vey be dünya,
Bunadım mı ne...

Bir solukta kostuğum ömrüm,
Kaç solukta bitecek bilmiyorum,
Arasın bulsun,
Şiirin işi ne...?