Ay
Ay çok saf, parlak ve yalancı
Parlaklığı çalıyor kan kırmızısına
Kara gecede
Pencerede beyaz tüy
Derinlere batmış taştan kalp
Çivilerle dolu bir zeminde
Kalbim uçmak isteyen bir kuş kanatları olmayan
Ölmek istiyor ama biz ölmek için fazla ölüyüz!
(Serenay Özkan, Viata)