Ay Damliyor

baharı soluyorum
ay damlayan kayısıdan
baharı dinliyorum
ateş böceğinin ışığından
ve
sabahı geciken geceden

yüreğim
ödünç ışıklar topluyor
donmuş bir ilkbaharın sabahında

seni bekledim.
ay ile beraber.
ay tepemdeydi
sen yoktun hala evrende

ışıklar dökülüyordu
kayısı dallarından
Işıklar
üç defa yandı
birincisi boş
diğeri nahoş
üçüncüde sen göründün
gözlerini kaybetmiştin

yıldızlar topluyordum bahçemde
en güzelini sana ayırdım
üstüne de adını yazdım
kaybolmasın diye gözlerim

sen hala yoktun evrende
bir sebebi olmalıydı
saatler mi durmuştu
yoksa
benim yelkovan mı çıldırmıştı.