Ay Doğar Asumana

Ömrü geçer gider bak rüya gibi insanın,
Tahtı, şanı yerinde kaldı mı Süleyman'ın?

Saray verse, han verse Bağdat'la,Şam sultanı,
Dideleri dökülür gül yüzlü kerimanın.

Aşıklara Alican beytûl ahzân eyledi,
Yüreği mahzen oldu o Yusuf'u Kenan'ın.

Ay doğar asumanda,yıldızlar kör bir kandil,
Girdabına gam dolmuş çeşmi yakut gerdanın.

Açılınca goncalar, lâle sümbül şad olur,
Nerde kaldı gelmedi? Mest olduğun hayranın.

Üç günlük misafirim kal deseniz de kalmam,
Garib divanesiyim bu alemi devranın.

Ahirette zafiran gül harmanında gezdir,
Ya Rabbenâ âmennâ içi bomboş Dünya'nın.

Geçmek isterse eğer şol cennet denizinden,
Işığı yolu olsun kehkeşanlar cananın.

Sensin Kerem sahibi ey Gâni Yüce Rabbim,
Meded şefaat senden erişsin o fermanın.