Ay ışığı/ Bekleriş

ay ışığı ile yazıyorum seni
beyaz sayfam daha aydınlık
üstüne seni döküyorum harf harf
tutam tutam zencefiler ekerek
tütsüler yakarak
kokuya gelmeni bekliyorum
birazda sevgiye
arda kalan senin olan
aşkım kadınım dediğin sevgiye
gelmeni beklerken dökülüyor
hece hece korkular
sırada ki yerlerini almışlar
zaman uzadıkça telaş
koyuverdi kapıya
ayaklarım girmedi
zemheri soğunda
kapıyı kapamak
ağır çok ağır geldi
sanki düşler kapanına şıkışıp
kaçamaklarda bir kuytu bulmak
sonra ellerinde yeniden doğmak için
sensizlikle beklerişler hep boşa çıktı
aşkın soğuk ayrılık ayazı girdi içeri
şifa olmadı şifa olmadı sana can
canımdan can giderken ben
bilemezdimki bekleyişin
sonu yok
beklenen dönülmez
yolculuğa
çıkmış şimdi
ayazda keskin bıçak
biler tutmaz artık