Ay Saklayan Fısıltı

inanarak bak gözlerime
sana uzak yıldızlar biriktiren bir yalnızlığın
tahta kapılarını zorla
güvercinlerin uğuldayan kanatları
o günlerden kalan gölgelerin şarkısıdır

ay saklayan fısıltı boynunu öptüğünde
duygularımın içine sarkan ayakların
mutluluğun ilk provasını verecek
ve göreceksin
dökülecek eteğine baharlar

arkanı döndüğünde beyaz duvara
beni görebilme olasılığın yok belki
fakat mavinin içine işlemiş
gezen bulutların geçmişe dönük hafızasında
rüzgara düşmüş uçurtmaların fırfırlı kuyruğunda
çocuk gülüşlerimi fark etmen mümkün

akşamı beklersen eğer
az ileride gün ışığının sevinçlerini tüketen
o sarı uçurtmanın
yıldızlara takıldığını görmen de mümkün

merdivenler asılı bu yolun karanlık çatılarına geldiğinde
korkunu yenebilmek için
kiremitlerin arasından sızan boşluk huzmelerine elini uzat
tüm gövdenin karanlığına inat
avuç içlerinde çırpınan o garip sevinci duyacaksın
az sonra ağlayarak bir uçurtma gibi
seni seven yıldızlarıma dokunacaksın.