Ay Şeker Yüzünüz

Öyle güzeldi ay-şeker yüzünüz
Yalardı saçlarınızı çehreniz
Sakin siyah vakur bakışlarınız
Kendine güvenen elleriniz
Sayenizde kalbinizde dinlenmesini öğrendi gönlüm

Ilık bir Kasım
ilk görüştüğümüz gün
Neydi tanıştıran
Neydi birdenbire birleştiren
Diyeceğim
Muttaki bir vesile
Gözden ırak ve yalın

Sözler havalarda uçuşuyordu siyaha doğru
Sadece siyah değil Konya ayazı gibi
Sanki birazcık da semavi
Bir türlü yere konamıyorken
O ağır sessizlikte
Gözlerinize konmasını öğrendi dudaklarım

Dürüstlük lügatınızda erdem değil
Onuncu köye engelleri aşarak gelen
Şahbaz bir at;gem vurulmayan
Gözlerinizdeki edep ruhunuzun kalesi
Ay şeker yüzünüzde daimi yükselen

Kalkmayacağım ne gündüze, nede geceye
Yerimi iyi belledim
Kuytunuz benim yanım
Her daim kalacağım yerimde
Yürümeyeceğim ısırgan otlu sevdalarda
Yüzünüzde yürümesini öğrendi güvensiz gözbebeğim