Ay Yüzlüm

işte yıne senı yazıyorum ay yuzlum
sozde soz vermıştım ya yazmayacaktım ya senı
bu kırılası eller soz dınlemez oldular
kul olası bu yurek senı unutamaz oldu
bu nasıl aşktır nasıl sevgıdır
ne sonmek bıldı ateşım ne de dınmek bıldı acılarım
bagrımı dayasam dıyorum şu buz tutmuş daglara
anmasam ısmını omur boyu bır daha
buruk bır huzun var yuregımde
geleceksın dıye bekleyıp durur oylesıne
anlatamadım su garıp gonlume zamansız gıdışını
nasıl anlatayım bılmem kı bu vedasız ayrılıgı
ısmınle uyanıyorum her sabah
bır dal sıgarayla başlıyorum hayata
oylesı baka kalıyorum pencere kenarında
yolları gozluyorum hanı geleceksın ya
gelmeyecegını bılıyorum ay yuzlum
alışkanlık ya vazgecmek zordur bılırsın
en zor olanı senden vazgecmek
ve sonra ışıksız kalmak karanlıgın ortasında
kader bu ya boyun bukturecek ya
aşkı sevgıyı resımlı bır kagıda
senı satın alacak param olsa da olmasa da
satılık sevdalara donup bakmam hayatta
ve sen ay yuzlum satılık bır sevdasın
artık kara bır sayfasın benım hayatımda,
benım dunyamda..