Ayarını Bozma

Ey, çileli kadın,
Görüyorum,
Şükür olmuş, dudaklarında mutluluğun adı.
Biliyorum,
Çok güç sorunları aşman;
Ama anlamıyorum,
Çok mu zor kendin için yaşaman!

Bak, evin,
Tek eğlence yerin;
Ve çocukların tek zenginliğin.
Hani senin altın, zümrüt takıların,
Saçlarına boya,
Yanaklarına allık,
Dudaklarına ruj sürecek,
Zamanın mı yok, paran mı?
Hayatın tek düze mi sürecek,
Yok mu senin hiç aklın?
Hep eşin, hep çocukların,
Allah aşkına, sen şimdi,
Şu dünyada boşuna mı yaşadın?

Durup dinlenmeden çalışırsın
Sen iş üretirsin, sen ekmek aş...
Hep uğraş,
Hep telaş.
Unuttun mu gülmeyi,
Bir pırlanta gibi parlar da düşmez neden gözündeki yaş?

Hayat senin için,
Yarışı gibidir atların;
Yaşadığını anlarsın,
Çalışıyorsan doludizgin,
Başında kavak yelleri eserken,
Sosyetede kimi avratların.
Kolay sanırlar hayata yoksullukta kafa tutmayı.
Huy edinmiş:
Ekip biçmeden,
Kesip dikmeden,
Huy edinmiş vermeden almayı.
Masa başında ahkâm keser,
Bir dilim ekmeği paylaşmamışken,
Kolay sanır yoksulluğu,
Paylaşmadan galebe çalmayı...
Bilmez ki gecekonduda
Umudun adının çocuklar olduğunu,
Ve umutsuz yaşanılmayacağını...

Kâh cahil olursun,
Kâh akılsız...
Annen suçludur, baban suçlu,
Kim varsa suçludur, senin gibi çulsuz...
Anlamasan da okumasan da kuzum,
Yardım ediyor harfiyle, lafıyla, işte sana
Yardım ediyor ne üzül, ne kız!
Hatta sevin yardımcın bizim feminist kız!

Kim mutlu?
Senin timsah gözyaşları döken,
Sosyete güzelleri, süslü kokanalar mı?
Yoksa ürettikçe gözlerinin içi gülen,
Ve olmazları olduran senin gibi analar mı?
Hanginiz daha umutlu?
Kadın olup aranızda yaşamadım,
Kafamda bir yığın soru, aşamadım.

Çok söz duydum,
Doğru olsa bile,
Hesaplanmadan havaya sıkılmış kurşun gibi,
Ocak söndüren.
Çok hayırlı iş gürdüm ölüyü diriltecek türden.
Çok yardım gördüm:
Can verinken bile geride kalanların yüzünü güldüren,
Bilemedim hangisi hayırlı,
Hangisi birleştirici,
Hangisi ayırımcı

Hey, önünde iki büklüm olduğum,
Gecekonduda özümü yaşatan kadın,
Sen anasın, bacısın, yârsin,
Sen yirmi dört ayarsın.
Kışkırtmalara aldanıp ayarını da
Yuvanı da bozma.

Necip Zeybek