Ayazın Eylül Gözleri

Uçabilseydim düşlerinin kadını olurdum
Rüzgarım olur muydun eteklerime tutunan
Saklanır mıydın yağmur kokulu kırlarda
Yazılan kaderimin son cümlesi olur muydun

Ruhumu seyretmen için
Yosun kokusundan sonsuzluğa uçar
Anlatırdım sana bahara hazırlanan aşkımı
Son gözyaşımda serçe olduğuma aldırmadan

Sesinin son cümlesi olabilseydim
Kelimelerinde rüzgarımla savrulur
Sende beni arar koymazdım son noktayı
Salınan gözyaşıma tutunur muydu bakışların

Kuş olabilseydim konardım omuzlarına
Yağmurum olur muydun orman türküsünde
Güller ağlarken sensiz zamana
Unutulmanın suyunu dökerdim kör kuyulara

Sitemleri yakardım dilimde
Ya da hasrete tek nokta koyup
Yürek denizimden kanatlanır
Dalardım ummanın derinliğine

Köşe başı sokak lambası olmak isterdim
Ay ışığına uzanan gölgeni seyretmek için
Utanırdı güneş gölgesinden
Her adım sen her köşe başı bir vuslata çıkardı

Erik çiçeklerine düşen karlar gibi
Hazan dallarında atardı kalp
Ayazın eylül gözlerine aldırmayıp
Kardelen aşkına
Mehtabı gözlerinden toplayıp
Uyanmazdım rüya ülkesinden