Ayazına Mahkum Baharlar

Yüzün kainatımdı!
Hayallerime bahşettiğin umudu soluksuz bıraktın
Matemine gark olmuş dalda ki kumrular...ciğerlerim nefessiz!

Güneş sıcağına kar düşmüş,
Kalpte buzul çağları.
Zemherim!
Ötesi hiç gelmeyecek olan mevsimim
Her daim ayazına mahkum baharlar.

İdam edildi adına yazdığım dizeler boynundan.
Hayallerime bahşettiğin umudu soluksuz bıraktın!
Senin aşkına varılır ancak soluksuz kalmanın yazgısına,
Soluksuzum.

Ellerimden kayıp giderken tutamadığım
Gitme vakti geldiğinde;
Tutup gitmene engel olamadığım acizliğim
Ardında;yüzümde asılı kaldı serzenişler
Binlerce ton yük gidişin; taşınması mümkün olmayan misali...ağır
Ömrüm ziyanda ömrüm zindanlarında kararmak da aydınlıklar ortasında.

En karası sevdam sevdaların
En sağanak olanından gözyaşım
Göklerden devrilir misali boşalanından...

Uğruna kavuşma ümidi için dualar ettiğim.
Varolmanın nöbetin de,
Ah-u efgan içerisindeyim.
Gül mevsiminde reyihana kurban bu yürek!

Dicle'nin suları gibi eski sevdam.
Berrak sular ışıldıyor bakışlarında;
Bakışlarında bir ömrün yaprak dökümleri
Ve ben resimliyorum kuruyan yaprakların gözlerinde yeşerişini
susuyorum...