Aydınlığa Çağrı

*

Fısıldar beyaz

Karanlık duvarları aşarken

Güneşe açar kalbini gölgede kalan

Ve umudun soğuk sularında 

Yeşerir çiçekler

Ne yıldızlar suskun

Ne de ay ışıksız

İsyanını duymuştur her sükunet

Bir an gelir

Koparır zincirlerini sessizlik

Ruhun kabuk bağlamış yarasında 

Açar bahar

Küle bulanmış resimler

Geriye döner

Asiliğiyle parlayan o geçmiş

Ve her düş

Hapsolduğu karanlıktan çıkar

Eliyle tutar ışığı

Unuttuğu yeminlerle

Gökyüzü açık 

Parıltısı saklı kalmaz 

Hiçbir solgun yıldızda

Bir çığlık atar gece

Ve barışır sabahla

Sessizlik bulur yerini

Bir dua kadar 

Sessiz sevinçler artık

sevay