Ayın Hüzünlü Yüzü

Evveliyatı düşünmeden kara kalem 

Bir portreydi sevdam, 

Son sözü olmayan hikayelerin 

Ana fikrinde kuş olup uçmak gibi… 

Kabardı mı denizlerim 

Sahile vurdukça deniz kızları 

Titrek bir mum alevinde üşüyorum, 

Üstüme yıldızlardan bir gece kuşandım 

Seni sayıklıyorum... 

Hafif bir meltemdi kokun 

Sundurmalarda krizantem çiçekleri, Sövüyorum geceye 

Sensizlik başıma vurmuş 

Kayan bir meteor taşı, 

Sen de dilek tuttun mu? 

Sorular bir bir eriyor dalgaların köpüklerinde, 

Biraz sen oluyorum 

Kumlara karışmış saçlarımda 

Seni arıyorum fütursuzca 

Bir yengece münferit sorular sorarken buluyorum 

Kaybettiğim kendimi, 

Sen hiç çaresiz hissettin mi? 

Ne kadar çaresizsem 

O kadar özgür olabilir miydim? 

Aklım tutulmuş 

Ayın hüzünlü yüzüne,

Belki de kraterleri kadar gebeyim 

Doğacak güne...