Aynadaki Esaret II

...

Sabaha karşı bitiyordu bu hikaye
Sabah başka hayatlara koşturma telaşı
Bir saklanabilsem saçlarımın arkasına
Bir uzasalar
Rimeli akan siyah gözlerimi saklayabilsem
Aklayabilsem geceyi
Aklasam yüzümü
Yüzünün ardındaki gri karanlığı
Dönüştürebilsem en mavi denize

Rengi kaçmasa denizlerin
Ve susmasa artık özlemelerin
Gündüzleri bıraktım yaşamayı
Geceleri özlesen yine

Geceden kalma günlerim
Gündüz her yüzüme bakana iki kurşun
Dikiliyor gözlerimden
Geceye saklıyorum kurşunları
En sessiz yalnızlıkları burmak için
Öldürebilsem yalnızlığı
Can çekişse/k yüreğimin üzerinde
Soluklarımız kesilse
Kesik soluğumuzdan ölsek sonra
Kanasak geceye
Sabah olacağına kansak yine

Biri saklasa beni saçlarımın ardına
Katil olduğumu bilmese kimse
Biri saklasa saçının yuvarlağına
Başının üzerine
Benim saçımın yuvarlağı kayıp çünkü
Birisi saklasa beni, kaçırsa katil olduğum geceden
Kafiyesine uymuş hayatın her hecesinden
Saklansam saçlarımın arkasına



Yedi Aralık İki Bin On İki 10 25