Aynalar

Şimdi ilhamdan öylesine uzak ki

Şiirlere konu olmaktan eskimiş

Ketum bir sırdaş bilinen her ayna.

Elan artık

Aynalar da insan misali; dışı kalabalık, içi yalnız bir heyula..

Oysa benim de 

Kerameti dizelerde medfun sayarak

Sevda şiirleri yazdığım çok filinta yıllarım oldu,

Başıma toplayıp en mecnun, en meczup yelleri

Bir başa omuz olmak gibi

Anlaşılmayı delice istediğim

Marazlı umutlara tutuldum; en delikanlı, bıçkın çağımda

Yazık ki, bilakis aynalarmış hayallerin sükuta erdiği o mecra..

Sarılmanın şizofrenisi bile kâfiyken

Mütevazi tebessümlere aldanmak gibi

Kirli sakal bırakmak gibi

Tütüne çok erken yaşta başlamak gibi

Bazı zafiyetlerim oldu..

Yıllar imzasını nakşederken saçlarıma, gözlerime, ellerime

"Susun" dedim galibi de çoktan kaybetmiş tüm yenilgilere

Artık, yorulmak nevinden yaşama reflekslerim var benim!

Alnımda senelerle paralel bunca çizgi peyda olmuşken

Adımı, yaşımı sen sorsan iyi edersin

Yüzümün gençliğini gömdüğüm aynalara..