Aynalara Ak Düşmüş
Anne bir ninni söyle, sonra öp ki acımı
Uff olan yanlarıma şifa olsun dudağın
Çıkar at kaftanımı, indir baştan tacımı
Büyüdükçe küçüldüm, böyle miydi adağın
O beyaz benim değil, aynalara ak düşmüş
Ben hala gökyüzünde tayyare kovalarım
Belki yüzüm darılmış, gözlerim bana küsmüş
Ondan yıkar yüzümü, her sabah ovalarım
Okşa anne saçımı nasırlı ellerinle
Ancak ellerin siler zamanın izlerini
Ben daha büyümedim, biraz kalbini dinle
Hala küçük çocuğum özleyen dizlerini
Söz veriyorum sana, aynaya bakmam artık
Asla demem bir daha ‘ben büyük adam oldum’
Ne istersen kabilim, sözünden çıkmam artık
Büyüdüm de ne oldu, keder oldum gam oldum
Annelerimize sorarsak zaten hiç büyümedik. Annelere şiirlerin en güzeli yakışır. Tebrikler şair. 🧿