Aynalı Mavi Bisiklet

Beni bu anlayışsız halin boğuyor

Ellerimden kayıp gidiyor dünya

Bi kenara tutunmadan

Akıyorum yalnızlığa

Ne sen anladın bu halimden 

Ne bu ızdıraba salan annem

Kimseler sormadı ahvali

Vurdunuz yükü dağın üstüne

Adım adım yaklaşırken 

Durmuyor  içimdeki depremler

Kayıp şehrin fırtınası kopuyor içimde

Yıkılıyorum görmüyorlar

Ağıtlar yakılıyor  şehrin sokaklarında

İsyan var beyin sapımda

Küçük kuyuya sığdıramıyorum dünyayı

Yaşamak !

İnsan gibi yaşamak!

Ölmeden bir gün önce

 Bir gün çocuk olmak!

Kestaneler dökülürken toprağa 

Aynalı mavi bisikletin kornasını çalmayı düşlemek.

Ölmeden bir gün önce 

Ama O gün bu gün değil

İçimi saran o yalnızlığın fırtınasında

Delirmeden ölmek yok bana

Kayıp düşerken ellerinden yokluğa

Elifin çentiğine tutunamadım  dünya