Aynanın Gör Dediği

ateşe değen parmağının yangısını
küçük bir kesiğinin acısını unutamaz da
diri diri yakılanı
oluk oluk akan kanı
her nasılsa
kanıksar insan

belki bundan
davulun sesi hoş
acının sesi boş gelir uzaktan...

aynı kefeye girmez bilirim hiç kimse
ama o kefe hep doludur nedense

belki sırf bundan
herkesi ısırmadıkça
daha çok yaşayacaktır
o yılan

...

hülasa
hata aranmaz teşbihte

ya biraz daha ışık için yanarak
ya da kakalak gibi
karanlığa kaçarak yaşar insan

ya ışığı bilmez
ya karanlığı farketmez
kendini başka sanan