Aynı Hayat Aynı Yol

Akıp giden zamanın şuursuz yolcularıyız

Kimileri yataklı bir vagonda,

Keyif sürüyor yolun sonu yokmuş gibi

Kimileri tarumar, hep ayakta

Varla yok arasında cisimleri

Kimileri hepten rezil rüsva

Kömür kürüyor kazan odasında

Bedenleri hep orada, ama ruhlarında nihayet

Yolculuk bitsin diye bekliyorlar inan ki

Nasıl bu kadar farklı hayatlar yaşıyoruz?

Aynı yolun yolcusu olsak da,

Kiminin mutluluk vakti

Kimine hunharca eziyet

Son, aynı durak değil sanki

Yaşamak mı yoksa, ölmek mi meziyet?

Akıp giden zamanın uğursuz yolcularıyız

Kimileri şatafat içinde

Kimileri ser/sefil

Sonumuz hep aynı biçimde

Eğer düşmez isek gafil

Aynı hayat aynı yol

Lakin kaderden öte,

Kısmetimiz farklı elbet

Dileğimiz de çok değil

Bir lokma ekmek ve mazluma merhamet

Özünle sözünle bir

Yaptıklarından marifet

Aynı hayat aynı yol

Sonumuzdan ibaret