Aynı Rüya

yorgundur dönmekten dünya
bitkindir zaman
sona ermez koşudayız sanki
heyhaat!
mavisi aynı göklerin
toprağın kokusu çimenin yeşili
gördüğümüz hep aynı rüya
gün geçer unutururuz dünü
gün gelir hatırlarız acıyla
arzular azalır zamanla
hayaller solgun ne yazık
bir yaramaz çocuktur içimizde artık
tek dostumuz
tek yoldaş yalnızlığa
üst üste dizili yığınla hatıra