Aynı Semtin Masum Çocukları - 1

Ne doğacak güneşe hükümranlık oldu amacımız
Ne de soğuk bir şubat gecesini ısıtmaya yeltendik...


Sokaklarında kan izleri taşıyan bir şehrin
Göğüs kafesine sıkışmş
Çocuklarıydık biz
Ellerimiz çamura bulanmıştı
Diz kapaklarımızda
Kaldırım taşlarının sebep olduğu kesikler vardı

Okul köşesinde
Söğüt ağacının şefkatli gölgesinde
Üç arkadaş
Aynı kızın salınışına
Şiirler dolusu aşk büyütürdük
Mahallenin en güzel çiçeğine aşık olmak
Kavga etmemize sebep olmadı hiç
Çünkü
Çünkü biz
Sokaklarında kan izleri olan bir şehrin
Masum aşıklarıydık
Kavgamız ekmeğe dair olmalıydı

Bahar gelince
Erguvan kokuları sarardı gariban sokakları
Yağmur yağınca mahalle toprak kokardı
Şimdilerde çamura bulanıyor.
Kapı eşiklerinde
Ya da Fatma teyzenin asma altında
Beş çayları yudumlanırdı koyu bir dedikodu eşliğinde
Yeni gelen komşunun esmer kızına
Eş bakılırdı
Ismarlama

Çocukluğu devretmek üzereydik ergenliğe
Bir yanımız sevmeye hazırlanırken
Diğer yanımız gölgesine diklenmeyi marifet sayardı
Ali öğretmenin şiir sohbetlerinde
Aşık olmayı öğrendik
Dedemin hikayelerinden
Dersler biriktirip heybezime
Dolu dolu
insan olmayı öğrendik.


Bulduğumuz her alanı futbol mabedi yapardık.
Üç korner bir penaltı mantığıyla
Maçlar düzenlerdik gazozuna
Hakemimiz en saygı duyulan arkadaşımızdı
O da bir takımda oynardı
Ve güvenirdik
Şimdilerde olmayan bir sadakatle

Biz aynı semtin aynı acısında yoğrulmuş
Masum çocuklarıydık.
Adımız ve ne yaşamak istediğimiz bize sorulmadı
Gözlerimizi rutubet kokan bir evin
Altı kişilik yatak odasında açmışız
Bir tencere bulgur pilavına altı kaşık daldırmışız


Babam;
Hüzünlü bakardı gözlerimize annem yorgun
Asildiler
Asaletin madde olmadığını
O bakışlardan öğrendik.

Biz
Aynı semtin masum çocuklarıydık sadece...