Aynı Semtin Masum Çocukları - 4

Biz aynı semtin yokluğa sürüklenen masum gençleriydik...


Alnımıza yazılan kavganın
Ellerimize tutuşturulan yamalı kaderin
Kan gülleriyle süslenmiş yollarında
Yürümek payımıza düşmüştü.

Bir yanımızda merhametin gözyaşları
hüküm sürerken
Diğer tarafımız çamurla yıkanmıştı
Ne gözlerimizde aşkla bakacak takat
Ne dilimizde sevgi dolu sözcükler kalmıştı
Her gecenin sabaha döneceğini
Aç uyanınca öğrendik.

Oysa...
Nasılda isterdik
Ellerimizde mesken tutmuş nasırların
Sebebinin kalem olmasını...

Bir güzel göz yoluna
Bin sevgi taşıyan sözcüklerden
Şiirler dökmeyi...

Mesela...
Doya doya aşkı yaşamayı
ne çok özledik
Uzaktan sevmek ateşmiş,
Soğuk kış gecelerinde titrerken öğrendik.


Bir kadeh rakı
bir dal sigaraydı
En ulaşılmaz lüksümüz.
İçli bir arabesk müziğin kavuran tınısında
İki kelam sohbetle dertleşirdik
Soframız zengin olmasa da
Gönlümüze paha biçilmezdi
Yokluğun en heybetli sefa olduğunu
Adam satmayı meslek edinen
Dost denilenlerden öğrendik

Biz aynı semtin satın alınmaya çalışılan masum gençleriydik...

Fikrimiz neyse zikrimiz oydu
Belki anlımızdan kanlı terler döktük.
Asaleti babamızın ekmeği bölüşünden öğrendik
Anamızın gözlerinden sadakati
Sevgilinin dokunamadığımız gözlerinden şefkati
Masum soframızda dostluğu öğrendik
Beş para etmeyen hayatı
On paraya satmadık

Biz aynı semtin satlık olmayan üç asi genciydik...