Aynı Yerde

Annemi hatırlamıyorum artık

İşte dokuz kat giymeyi öğrendim

Üşüdüğüm apaçık

Hiç kimsenin beni göremediği bir yer var artık

Kalıcı bir şey gibi durdum orada

Aradım kimsede olmayan ne varsa

Aradım talihimden düşen şeyi bana

Koşsam da bir kez yetişemedim

Dalaklandımsa boşuna

Bana bir kez uğramadı şansım

Hani yok burda yaşamak

Doğruydu yazgım demek

Meğerse

Gözyaşım tabağa düşecek, hayatın bana verdiği hediye susmak

Her şeye küskün olmayı kendime zırh bellemem bu yüzdenmiş

İnsanı insandan ayıran şeyi tanıdım

Sevişecek gibi sarıldığımız tek şey

Meğerse acıymış

Oysa nezaret yemeye müsaitdi gövdem

Halbuki aşktı içimde yankılanan korku

Hata ettiysem de bana çatan pişmanlık

Yanlışı aramaksa merakımın berrak yanlısı

Bilmeden bunca yıl kendimle dövüştüm

Telef olan yumruğum rüzgara hibe edildi

Vay beni bana kırdıran dişli

Demek nefsimmiş peşimdeki en azgın dişi

Ah onunla ben

Kuduz bir köpek gibi giderdim

Soru sormaktan yalvartacaktım bir kez ah bir ataşı körleseydi ellerim

Kıvılcım da yeterdi

Nereye döktüysem ter onu murdar edemedim

Ölmedimse buna sevincek değilim