Ayrılığın Demi Tutmuş

Yıkılmış ve geç kalınmış viranelerdeyiz
Yazın içinde kışı damarlarda yaşıyoruz.
*
Ömrümün geç saatlerinde dimdik ayaktayım yine,
Zaman denen yaşanan gerçekle takılıyorum,
Bazen karanlık sokaklarda geziyorum,
Bazen de bağışlanmayan yüksek sınırlarda.
*
Ne resimlerden doymak biliyorum sana,
Ne de gözlerimi kapatırken yıldızlanan anılarda.
*
Açmak üzere olan gülleri koparıyorum,
Baş döndüren ellerde çürümesin diye.
*
Ne acıyı tatsın aşık umutlara zıpkın atarcasına,
Ne sarhoşu olsun mutluluğun.
Ne de ayılana dek başı dönsün güzelin.
*
Rengi solan sensizliği göstermek isterdim sana,
Ateşin yakmadığı yüreğin ayrılıktan çatladığını anı,
Bir umut kıvılcımın yüreğimi nasıl aydınlattığını.
*
Bir defa daha tutmak için ellerini
Kırıyorum hasretin bileğimdeki kırk kelepçeyi,
Koşuyorum sana akıntıya inat hırçın tuzaklarda.
Seni sevmekle övünüyorum hüznü tebessümle vurup kaçarak
*
Seni seviyorum mecnuna rakip
Leyladan uzak olsa da şu garip
Seni seviyor şu yürek ölümü koklayıp toprağa gidip.



MARDİN