Ayrılık

geceler karanlıkta pus gibi
gündüzler kaybolmuş
geceler karanlık
ay güneşi sonsuza den kovmuş

yüreğim bir buz sanki
hiç erimiycekmiş gibi
elimde bir mum
karanlığımın tek ışığı
hiç sönmiycekmiş gibi

bitmez artık bu gece
güneş doğmaz gündüze
bu aşk bitti dedinya
bende bittim dün gece

sonbaharda dökülen yapraklar gibi
sararıp döküldü ümitlerim
gidişin öyle yaktıki kalbimi
yıkıldı kurduğum bütün hayallerim