Ayrılık

Özlemin bir kor oldu seni anan kalbimde
Yakarken yüreğimi sabahın seherinde
Ayrılık bir alın yazısı bizim kaderimizde
Unutamam seni ben çizdiğim resmimizde

Görürüm diye seni terk etmedim işimi
Farketmedim sendeki bu ani değişimi
Duymadın benim sana sevgi seslenişimi
Senin tarzın bu sence bir yaşam biçimimi

Ayrılık yalan değil gerçek ve hakikatmış
Geçse de beyhude yıllar saçların beyazlamış
Seviyorum seni demek sana göre seranatmış
Görmese de gözlerim senin için yaş akmış

Gözlerini gözlerimden ayırmazdın bir kere
O günlerin özlemini not ettim ben deftere
Döndüm nöbetini terk etmeyen nefere
Gelmedin şimdi belki bir dahaki sefere

Ümidim tükeniyor artık göremem daha
Sanki çölün ortasında bekliyor beni vaha
Ben serap sanıyordum oysaki halı saha
Aramam artık seni inan ki ben bir daha

Son kez sesleniyorum resmine hayaline
Biliyorum bunu da duymayacaksın yine
Bir gün pişman olup soracaksın kendine
Nasıl kandırıldığını anlat şimdi nefsine