Ayrılık Acısı

unutur gibi olmak sevmeyi

azala azala giderek uzaklaşmak

en saklanmaz acıdır

uzaklığın karanlığı

iyileşmeyen yaralar açıyor

görüşemesek de kopmuşuz hep

yuvarlandıkça büyüyen bir çığ

bu ayrılığımız

bazı gecelerin yıldızsız aysız

dünyayı unutur gibi güneşin yokluğu

karanlıkta bırakması bizi

kaybettik kendimizi

hiçbir sevdaya da kanmadım artık

onarılmaz yıkıntılar yaşadık

hiç başlamasaydık mı ?

kalplerimizi unuttuk birbirimizden

geçmişin anıları da bir işe yaramadı

ayrılığımıza kendimizi inandırdık

acılar sızılar zamanla geçecek mi ?

ikimizin de yükü çokça

boşlukları dolduramayacağız belki

birbirimize yokluğumuz kapanmaz bir yara

geçip gitti artık mutluluğumuz…

24.11.2021