Ayrılık Düşmüş Sokaklara

Ellerin
sevecen düşlerimin kucağında.
beni okşamaya gelir bir şafak vakti.
gölü andıran sessizliğime
bir nehrin akışı gibi.
efkârım duman duman...
suya sokulurum
başım arar dizlerini
gül sinemde kavrulur gider.
hüzünlendirir bu sensizlik beni..

aşk busesini kondurmakta üryan avuçlarıma
ayrılık kaldırımları tartaklıyor
son nefes sarhoşluğuyla
gece yalpalayarak tavaf ederken şafağı
ay hilal haliyle asılmış
parmak izlerinin arka bahçesine...

veda aşk duvarına çarpınca
yolcular vuslata teslim
ayrılık sürünüyor şimdi
dedikodu caddesinin
gamsız sokağında...

ayrılık aşıkların ayakları altında
ağıtlar lal
defnedilirken ritmik Çigan eşliğinde
başucunda okunan aşk nameleriyle
gözleri dolmakta
kapatılırken mezarı
yonca yapraklarıyla...


19.10.10