Ayrilik Senfonisi

Unutulmuş Bir aşkın eseridir
Senden bana kalan,
Tenim üşüse yüreğim senle ısınırdı,
Şimdi karanfil kokan çayımla üşüyorum,
Ve sıcak odamda kalbimi ısıtıyorum,
Sensizliği dövüyorum dört duvar arasında
Gözlerime ağlamayı,
Dişlerime kanamayı,
Öğrettim.
Karanlık çöker gözbebeklerime,
Ölünceye kadar bırakmam,!! Diye
Sesin Fısıldıyor kulaklarıma,
Dizlerim gövdemi taşıdığı için benden Şikayetçi
Seni her andığımda kalbim kaburgalarıma Sığmıyor,
Duracaksa bu kalbim Senden olsun
Çünkü sen benim aldığım her
Nefeste Varlığına şükretiğimsin..

H.Yılmaz