Ayrılık Üfürüğü

bu rüzgar değil
ayrılık üfürüğü
anıları üflüyor bir bir geceye
ben hayaline sarılsam ne fayda
üşüyorum!

onlarca izmarit şahit göz yaşlarıma
ve duvarlara sinmiş duman izleri
ben kendimden geçeli çok oldu
gelde onlardan dinle
sana yazıpta söyleyemediğim sözleri.

aşk iklimi aniden bitti
öksüz kaldı güllerim
bir bir boyun büktüler
gözleri kör,kulakları sağır
duymuyorlar,
kalkın diyorum,kaldırın boynunuzu
kendi gözyaşlarında boğulacaklar
duymuyorlar!

gönlüme dikmiştim seni
umutlarımla suluyordum
sen içimde büyüdükçe
ben kokunu soluyordum!
hayallarim vardı kendimce
yıktın geçtin,sana aşk olsun
benim dünyam ol
etrafında döneyim diyordum,
sadece bir değil,dört mevsin aşk olsun!

olmadı!
gelip yüreğime ayrılık saplandı!
akan kanlar bembeyaz umutları,
kırmızıya boyadı
ellerim aklıma küstü
sevda şiirlerim hüzünlere döndü
imgelerim yüz çevirdi
kalemim aşkına aldandı
aslında sadece sevgim gerçek
başka ne varsa koskoca yalandı!

kim ne derse desin
bu rüzgar değil,
ayrılık üfürüğü!
kokunu çalıyor günümden gecemden
hayalini alıp sürüklüyor düşlerimden
kan revan içinde,
bende geliyorum peşinden!


DEMODERN.