Ayrılık Zindan Karanlık

Hayır.
Dalgalarla yok olup gitmez hersey
Herzaman gökyüzünü, güneşi göremezsin .
Karanlığı görürsün bazen,
Bulutları, yağmuru, hüznü ve ölümü görürsün.
Çaresizliği görürsün mesela birinin gözlerinde
Sonra hafiften için titrer,
Nefesindaralır yavaş yavaş
Bedenindeki tüm kanın çekilidğini hissedersin

Hayatın rengini siyah görmeye başlarsın.
Sanki dünya yıkılmıştır da altında birtek sen kalmışsındır.
Saatlerce ufka dalarsın
Güneş batar, sen bakarsın...
Ve gözlerinle yağmur yağdırmayı öğrenirsin geceler boyu
Aklın kaçacakmış gibi gelir
Ölmek istersin, becemezsin.
Sanki annesini kaybetmiş çocuk gibi
Öyle gezersin işte avare avare
Çaresiz, pişman ve korkuyla
Ve yine sabahı uykusuz edersin
Sonra çevrendekiler konuşurlar aralarında
''Ne olmuş, Nasıl GİDİYORMUŞ?'
Duyarsın
O an durur ve Yutkunursun.
Boğazında düğümlenir tüm sözcükler
Ve usulca ?'Böyle GİDİYORMUŞ'' dersin...