Ayrılıklar Her Zaman Aynıdır Dokunur Adama

Al resmini, ver resmimi diye başlardı,
bir zaman ayrılıklar..
Ucu yanık nağmeler zarfa konur,
kurumuş, nergisler, güller,
son kez koklanır,
telgrafın tellerine konan kuşlar,
son kez yare uçurulur,
eşe dosta usulca,
üsulüne uygun duyurulur ayrılıklar derdi,
geçmiş ayrılıkların,
sahibi...

......./
Şimdi;
Telefonun tuşlarının ardına gizlendi nacizane ayrılıklar,
sevdiğinden alacağın,
iki satır mesajdır belki o an seni hayata bağlayan,
yada;
hayatını zindan eden kahreden yalnızlıklar...
......./
Yari beklerken,
çeşme başında güğümler doldurulur boşaltılır,
yeniden,doldurulur,
Yazmalar koynunda saklanır,
oyalı mendillerin arasına
içine bir tutam örgülü saç eklenir,
bir gün yada iki gün sabır ile yarden haber beklenir derdi,
geçmiş ayrılıkların sahibi...

şimdi;
Kafelerde, sigara dumanının altında,
neon ışıkların gözünü aldığı, barlarda, otel odalarında,
beklersin, sevdiğini,
derken,
yeni ayrılıkların sahibi....
Telefon elinde, yeniden tuşları arar titrek elleri,
aradığınız kişiye ulaşılamıyor desede,
telefondaki hiç tanımadığın yabancı ve yalancı bir bayan..
Gözünün önündedir sevdiğin kadın.
Umursuzca;
Başkasının kollarında atılan şuh kahkahalar,
şahittir artık, ulaşılamasa da,
telefonun tuşlarındaki numaralar,
zaman ve mekan ayrı olsa da,
ayrılıklar her zaman ,
aynıdır,
aynı kalacaktır der,
eski/yeni ayrılıkların sahibi....




Çobandan sevgilerle......