Ayrılıklar Şehrinde Günbatımı...

Uzaktasın...hiç bilinmeyen yerlerde
Sokaklarını hayal ediyorum uyuduğun şehrin
Adımlar attığını düşlüyorum o sokaklarda
Cadde kemerleri,akasyalar ve çiçekler yol boyunca
Titreyen gölgeler görüyorum heyecanlı
Fısıldayan sesler var belki de ardında
Bir ökçe ritimle kaldırımı okşar gibi,
Masum bir yel saçlarını savuruyor şefkatle
Etrafa bakınan çocuklar var umarsız
Bir simitçi çığırtmakta sıcak sıcak ,telaşla
Geçip gitmekte bir otomobil,şaşkın şaşkın
Akıp gitmekte hayat caddeler boyunca kararsız
Sesler duyuluyor dört bir yandan koşuşturan
Bir fabrika işçisi,belli ki geç kalmış seğirtmekte
Dalında bir kuş titreyerek omuzlarını gözetlemekte
Dalgınsın...yürüdüğünü hissetmiyor gibisin
Oysaki hayalin var düşlediğim her yerde
Ve sen varsın o sokaklarda yürüyen,sevdiğim
Adını söyleyemediğim sen varsın oralarda
Ayaklarının sesini duyabiliyorum sadece
Ayak seslerini...yanı başımda gibisin
Öylesi yakın ki bana gölgen
Sanki birazdan kapı çalınacak
Elinde bahardan kalma güllerle
Süzülüp içeri girecek gülümseyeceksin
Hiç gitmemiş gibi, başucuma gelip
Üzerimi örtecekmiş gibi yakın...ayak seslerin
Ah.. Birde gözlerini hayal edebilseydim
Dolukan olsalardı...irilseler...gözbebeklerin titrese
Kirpiklerinin valesini düşleyebilsem
Bir anlık onların sırrına erişebilsem
Bir an yakalasam o pırıltıları gözlerinde
Yok sayacaktım ömrümü öyle ki
Hiç yaşamadım varsayacaktım
Yoktan yere harcadığım her şey gibi
Bir yarımı da sende bırakacaktım
Hiç düşünmeden...