Ayşe Benim Olsaydı

Aşksız saraylar köşkler hanlar hamamlar değil
Yar gönlünde bir kenar köşe benim olsaydı
Yoksullukmuş yoklukmuş hiç kafama takmazdım
Meyhaneye varmazdım şişe benim olsaydı

Kokusunu duyardım nergiste de gülde de
Günlerimi sayardım en uzak bir bölgede
Ne hayaller kurardım uzanıp da gölgede
Ormanlar dağlar değil meşe benim olsaydı

Saltanatım bilip de aşk dolu bir geceyi
Hayatımdan çıkartıp hem sonra hem önceyi
Yasaklardım kendime en büyük eğlenceyi
Zevk-i sefa bir yana neşe benim olsaydı

Kurtulsam iyiydi ya bahtımın karasından
Şikayetim çok değil gönlümün yarasından
Yer yüzünde gördüğüm güzeller arasından
Saçlarını ördüğüm Ayşe benim olsaydı